سهم مردم از مناظره ها صفر بود

محمد اسدی جوزانی
رئیس انجمن پخش کنندگان طلا، جواهر و نقره تهران

برای آنکه کشور به درستی مدیریت شود، لازم است مدیرانی لایق سکان اداره کلان کشور را در دست بگیرند. انتخاب این مدیران در نظام جمهوری اسلامی‌ایران و البته در بیشتر نقاط جهان، از طریق مراجعه به آرای عمومی‌صورت می‌گیرد. اما از آنجا که مردم برای انتخاب نامزد مورد نظر باید شناخت کاملی نسبت به سوابق و توانمندی تمامی‌نامزدها داشته باشند تا از بین آنها یکی را انتخاب کنند، قانون انتخابات، زمانی را برای تبلیغات نامزدها تعیین کرده و ابزارهای گوناگونی را در اختیار آنان قرار داده است. اینکه نامزدها از طریق چاپ پوستر یا توزیع بروشور بخواهند توانمندی‌های خودشان را به مردم عرضه کنند، قدیمی‌شده و فضای مجازی جای آن را گرفته است. اما از همه این تبلیغات مهمتر، مناظره‌هایی است که به صورت زنده بین نامزدها برگزار و از تلویزیون پخش می‌شود. این دوره نیز مانند دوره قبل، مناظره‌ها در دو نوبت برگزار شد و قرار است کاندیداها در مناظره سوم هر آنچه در چنته دارند، ارایه کنند. اما آنچه تاکنون در مناظره‌ها شاهد بودیم، نه تنها ارایه مطالب کارشناسانه نبود، بلکه مردم هر بار از پای تلویزیون دست خالی بلند شدند و بیشتر کسانی از مناظره‌ها سود بردند، که علاقمند برنامه‌های ورزشی از نوع مبارزه تن به تن بودند.

گویا آقایان فراموش کرده‌اند که هدف از مناظره، ارایه برنامه‌ها برای بهبود شرایط آینده و عبور از بحرانهاست. آنچه در این روزها شاهد بودیم، بازار داغ تهدید، تهمت، اتهام و افترا بود. وعده‌های غیر عملی به‌اندازه ای تاسف آور بود که گویا آقایان می‌خواهند به فرزندانشان خروس قندی بدهند. سوال اینجاست که در تمام مناظره‌ها و حتی برنامه‌های ضبط شده نامزدهای ریاست جمهوری، کدامیک در خصوص مشکلات تولید و تولیدکننده صحبت کردند و کدامیک راهکار عملی در این خصوص ارایه دادند؟ در سالی که مقام معظم رهبری آن را اقتصاد مقاومتی با تاکید بر تولید داخلی و اشتغال نامگذاری کردند، کدامیک از نامزدها در این خصوص راهکار ارایه دادند؟ تنها چیزی که شنیدیم، وعده ایجاد ۵ میلیون شغل، افزایش یارانه نقدی، دادن ماهیانه ۲۵۰ هزار تومان به هر بیکار و شعارهایی بود که تنها باعث دلخوشی مردم می‌شد و هرگز نحوه اجرای آن را تشریح نکردند. هیچیک از نامزدهای ریاست جمهوری با آمار و ارقام صحبت نکردند! هیچیک از نامزدها با تولید کننده و کارگر به زبان خودشان صحبت نکردند، ‌زیرا از مشکلات و درد تولیدکننده و کارگر خبر ندارند. به همین دلیل است که تا امروز تولیدکننده، کارگر و اصناف زبان نامزدهای ریاست جمهوری را متوجه نمی‌شوند. کدام اقتصاد دانی می‌تواند مانند نامزدهای ریاست جمهوری این دوره به نوعی صحبت کند که گویا اگر سکان اداره کشور را به دست او بسپاریم، در مدت کمتر از چهار سال کشور را گلستان می‌کند؟ وقتی به سادگی یک دوره چهارساله مدیریت کشور را با توهین و تحقیر، تخریب می‌کنید، چگونه انتظار دارید به مدیریت شما برای آینده اطمینان داشته باشیم؟ شما که اکنون مدعی اداره کشور برای آینده هستید، در طول چهار سال گذشته کدام دفعه با کارفرمایان،‌ کارگران و صنوف مختلف جلسه داشته‌اید و مشکلاتشان را از نزدیک شنیده و درک کرده‌اید؟ اگر بخواهیم به دو مناظره قبلی امتیاز بدهیم و باور کنیم که برای دادن آگاهی و اطلاعات در مورد مدیریت آینده آقایان پای این جعبه جادو نشستیم، بی شک سهم مردم صفر بوده است. البته اینکه کدامیک از نامزدها تا چه‌اندازه توانسته به تخریب رقیب بپردازد و آبروی رقیبش را ببرد، نیازمند آن است که یک داور کشتی یا بوکس یا ورزشهای رزمی‌در مورد آن اظهار نظر کند.